مجید سلطانی احترام

دستای همیشه مهربون تو
انگاری گهواره ی یه عالمه
وقتی من رو توی آغوش می گیری
هنوزم حس می کنم یه سالمه

تو فدا کردی وجودتو برام
تو گذاشتی زندگیتو به پاهام
چطوری میشه که جبران بکنم
واسه اون که خواسته من دنیا بیام

هنوزم چین و چروک صورتت
واسه من قشنگترین نقاشیه
خیلی وقتا نگرانیِ منو
میبری با خنده هات تو حاشیه

بهترین واژه ی دنیا اسمته
پدرم مادر بهتر از نفس
من با قلبم اعتراف میکنم
تو شدی واسه ی دنیام همه کس

توی دنیا بی تصور نگات
خیلی آدم حس سختی میکنه
فرزند کوچیک تو ای نازنین
کنارت حس خوشبختی می کنه

هنوزم مثل قدیما قصه هات
واسه خوابیدنم لالایی میشه
اونجایی که سرد میشه دنیا باهام
گرمی دست تو عین آتیشه

اشک شوق داشتنت رو این چشام
نمی تونست از چشات پنهان کنه
نمی تونستم ازت شعری بگم
که همه خوبیاتو جبران کنه

بیا و حتی واسه یبار بگو
چطور دینمو باید ادا کنم
من بهشتو از زمین میبینم
هر دفعه که چهرتو نگاه کنم

ای تو موندگار ترین عشق زمین
مهربونیت همه ی باورمه
ترسی از هیچی تو دنیا ندارم
وقتی که دعای تو پشت سرمه