مجید پورشریف به موقع

تو ستارمی منم ماه شبت
از تو که من خسته نمی شم
تو یه اتفاق دوست داشتنی بودی
چه به موقع چه قشنگ اومدی پیشم
تو همون حقیقتی توی رویاهای من
توو مورد نخواستنت
بدجوری دستای من بستس
این دیوونه بدون تو خستس
تو اونجا که نگام کردی
یهو حالم یه جوری شد
از اون لحظه شدی دنیام
از این بهتر مگه میشد
من بمیرم واسه موی بلندت
واسه خط چشمات همونجا که می خنده
تو اسمت واسه من شده برگ برنده
هر چقد تو برام ناز کنی من
مگه از تو و دلبریت خسته میشم
نیازی باید تا تهش باشی پیشم
تو اونجا که نگام کردی