محسن فیلسوف چرا

دلم میخواد کمی شعر بنویسم
پشت برگه طرز تهیه ی کیک
از زندگی سیاه، سیاه، سیاه
از تنهایی و سکوت شب عید
از تهران، شهر تاریک بی صدا
از رژه ی ساس ها روی صورتم
از راه رفتن های بیهوده در اتاق
از فکرهای عجیب و غریب تو سرم
بعضی روزها انگار اصلا نیستم
شک میکنم به خودم به دنیا
هر شب مرگ، مرگ و بی خوابی
دوتا ته سیگار پژمرده ی بهمن
هرشب مرگ، مرگ و بی خوابی
دو تا ته سیگار پژمرده ی بهمن
دلم میخواد کمی عاشقی کنم
در اینجا که عشقی نیست
ای کاش انسان اولیه بودیم
افتخار این مدرنیته چیست
میدونم تنها جوابم، سکوت است
و ناچار با این سکوت ادامه دادن
هر روزم مصنوعی تر از دیروز است
اینه زندگی توخالی من
منی که محکوم شدم به تنهایی
هی از خودم میپرسم چرا، چراااااا
هرشب مرگ، مرگ و بی خوابی
دوتا ته سیگار پژمرده ی بهمن
هر شب مرگ، مرگ و بی خوابی
دو تا ته سیگار پژمرده ی بهمن