محسن مرتضوی فصل سرد

رو به یک غروبم ، شهر را غم گرفته
چشمهایی که میخواست ، خندمو ببینه ، باز نم گرفته
چرا تو این شلوغی شهر ، هوای من پر از سکوته
با خنده آدمها میگفتند که عاشقی تهش سقوطه

عشق ، یه اشتباه بی تکرار ، که از دلم سر زد این بار ، یه قاب خالی روی دیوار

عشق ، یعنی فصل سرد بی برف ، یه ازدحام تلخ بی حرف ، که آخرش تو موندی اون رفت

دل من تنگ مثل تنگ غروب عصر یک جمعه است
راهو اشتباهی رفتم که رسیدم به این بن بست

خیلی سخته هر نفس میون طعنه های آدمها

همه دنبال مقصرند ، کدوم از ما

عشق ، یه اشتباه بی تکرار ، که از دلم سر زد این بار ، یه قاب خالی روی دیوار

عشق ، یعنی فصل سرد بی برف ، یه ازدحام تلخ بی حرف ، که آخرش تو موندی اون رفت