محسن پارسا عادت کردم

من اونم که به جونش قسم خوردن
ولی لابه لای ترانه هام مُردم
من خُودَمو درون تو کُشتم
ولی تو زدی صَدتا حَرفو پُشتَم
چشمام به دَر موند بُغضَم خَفَم کرد
دُنیا لُختم کرد تو رو تَنَم کرد
رویاهامو سوزندم جلو چشمات
تا بفهمی چقدر تورو میخوام
تَنَم عادت کرده به تنهایی
میخوام تاریکی و بغل بگیرم
برام مهم نیست سرده یا گرمه
من هر فصل و زمستون میبینم
اگه خندیدم اگه ترک کردم
اگه لغزیدم باعثش توای
اگه از من چیزی موند
اگه از من خوبی موند
وارثِش توای
اگه قلبم شکست اگه چشمام بسته شد
خوابش توای
مهم نیست درسته یا غلط
وقتی که راهِش توای