محمد آقایی ماه بانو

روشنای جهان تاریکم
ماه بانوی شهر عاشق ها
ای که مدهوش چشم های تو اند
لاله ها یاس ها شقایق ها
.
جز من و تو کسی نمی داند
قلب فرهاد قصر شیرین است
زنده ام تا که عاشقت باشم
نفسم بی تو سرد و سنگین است

دامنت سبز و پاک چون البرز
گیسوان تو جنگل گیلان)
گونه هایت غروب خرمشهر
دست های تو قالی کاشان
..
شوق پروازِ من! خداراشکر
قسمتم شد معاصرت باشم
لحظه لحظه مرا تماشا کن
تا هر آیینه شاعرت باشم
.
تو بخندی برای من کافی است
هله تا زندگی بگریاند
خنده ی تو چقدر شیرین است
هیچ کس هیچ کس نمی‌داند