محمد زندوکیلی دریا

اگه‌ ممکنه هواتو برسون
ریه های من پر از دود شده
تو به چی خیره شدی ، چن ساله
این روانی بی تو نابود شده

بغلم کن که نمیرم از درد
نا ندارم واسه‌ی خندیدن
اگه ممکنه بهم قرض بده
شونه‌ هاتو واسه‌ی باریدن

من یه عمره حال و روزم اینه
ابری ام که بغضشو وا کرده
اگه میشه موهاتو باز بزار
که دلم هوای دریا کرده

تو نمیشناسی من و از حرفام
من به دردام شباهت دارم
خیلی وقته خو گرفتم با بغض
من با هر ابری رقابت دارم

حال و روزم و ببین ، قبل از تو
گریه هام شبیه رگبار نبود
اگه میشه باز دستمو بگیر
قبل تو چشای من تار نبود