محمد سیحونی آذر

آذر که می شه یاد غریب تو
در من نشسته بغض مهیب تو
با اینهمه درد وقتی که رفتی زخمی به جا موند
درد از تو رفت و عشقت نرفت از خاطره هامون
با اینهمه درد وقتی که رفتی زخمی به جا موند
من می پرستم اسم تو رو که مرهم جان بود

آه ای پدر ، ای روح آرامش
بازم صدام کن با عشق و با خواهش
من دوست داشتم وقتی لبخندتو می دیدم
وقتی که چشمات هربار به غصه می خندیدند

هر بار که من یاد تو می افتم
بی اختیار از گریه نمی افتم


هر بار که دردی توی وجودت بی تاب و سردت کرد
دیدم که می جنگیدی و چشمات تب می کرد

روزی که رفتی برف غم بارید و سردم کرد
حسرت دیدن دوبارت از غصه پیرم کرد

تو کجایی تو کجایی وقتی تو فکر توام
می دونم می بینی من رو وقتی که درگیر توام

آه ای پدر ، ای روح آرامش
بازم صدام کن با عشق و با خواهش
من دوست داشتم وقتی لبخندتو می دیدم
وقتی که چشمات هربار به غصه می خندیدند