محمد شایان افسانه ی شیرین

دردانه ترینی ، زیبانه ترینی
در محفل عشاق مستانه ترینی
من در تب و تابم در حسرت خوابم
تا این که تو ایی به برم ای گل نابم
ان چشم سیاهت مژگان خمارت برده دل من را دو سه سالی به اسارت
تو ماه تمامی من عاشق رویت بگذار که بمانم در منطق کویت
افسانه شیرینم پا به پات میشینم خودمو تو تو میبینم عشق
ای دلبر دیرینه ام پا به پات میشینم قدر تو میدونم عشق
با تو خوبه حالمو ، خیلی رو به راهمو ، هستی توی فالمو اره بستم با تو کوله بارمو
افسانه .....