محمدرضا بیات مرد

باز یِک مَرد
شبُ تویِ کوچه پیادِه رَفت
کوچه به کوچِه دُنبالِ تو گَشت
تورو ندیده رَفت

حَرف زَدم
برایِ دیدَن تو پَر زدم
اونی که هَر دفعه شِکَست مَنم
با مَن بیا یِک قدَم

دنیا واسِه من ببین چِه نَقشه ها کِشیده
عِشق مَن منو به دَست این غم ها نِمیده
سُکوتُ عکسُ بغضِ شَب
قدَم زدن تو نیمِه شَب
خیالِ تو زَده سَرم تو شَب

وقتی نیستی قَلبِ مَن تا کجاها میرِه
تو عَکسای جَدید بدون جایِ تو خالیه
نَشُد فَراموشِت کُنم
یه جوری بی تو سَر کُنم
این دِلم رو از تو دور کُنَم

سَنگ تویی
تمامِ خاطراتِ مَن تویی
نَمک رو زَخمِ من بدون تویی
هَنوز تو خَلوَتم تویی

هی تو مَرد
شِکستَنت نَموند ازَت چیزی
آره توام مَثلِ هَمه میری
نموندی آخَرِش دیدی