محمدرضا عباسی بی معرفت

من دلم تنگه نمیفهمه دل تو
به جدایی عادتش دادی چرا اون قلب پاکو
من دلم تنگه هنوزم پای عشق تو نشستم
باورت کردم چرا شد اخرش حسرت

بی معرفت رفتی چرا
عکسات شده همدم شبا
این عقربه تو مخمه
نمیگذره اصلا شبا

وقتی پیدات کردم خودمو گم کردم و وقتی خودمو گم کردم تورو هم از دست دادم
معرفت این بود ک لااقل منو به خودم برگردونی که ولش کن

از شبو بی خابیام تک تک خبر دارن همه
من نمیدونم چطور کور شدی خابت میبره
من دلم تنگه ولی جنس تو از سنگ شده و
من نمیفهمم چطور چش بستی تو روی منو

بی معرفت رفتی چرا
عکسات شده همدم شبا
این عقربه تو مخمه
نمیگذره اصلا شبا