مرتضی باب غریب گیر آوردنت

نه
منم که جاموندم
از این و اون روندم
تو ‌پر کشیدی رفتی اونجایی که میخواستی
نه
منم که درموندم
با قلب واموندم
تو پر کشیدی رفتی اونجایی که میخواستی

آه
مث علمداری
بی دست و بی یاری
هر کی علمداره باید بی دست و بی سر شه
آه
دل داره میمیره
انگاری تقدیره
هر کی که اسمش قاسمه باید که پرپر شه

غریب گیراوردنت
توی غریبی کشتنت
منم تو خواب نازم
اون خوابی که مدیون تویه
غریب گیر آوردنت
چه ها نکردن با تنت
قلب یه ملته که این روزا دلخون تویه

مردن به پا داغت کمه اما نمیمیریم
گرچه خدا میدونه خیلی خیلی دلگیریم
حرفم با اوناییه که از ما جدات کردن
حالا ببین چه انتقام سختی میگیریم

با چه دلی حالا بگم باید برم
اره برم حرم بذا سرم بره
با چه دلی حالا بگم باید برم
نذارم هیشکی طرف حرم بره


غریب گیراوردنت
توی غریبی کشتنت
منم تو خواب نازم
اون خوابی که مدیون تویه
غریب گیر آوردنت
چه ها نکردن با تنت
قلب یه ملته که این روزا دلخون تویه