مصطفی ملک پور گریه بارون

تو رو هربار میدیدم
جهانم زیر و رو میشد
تموم خواب های من
ازون لحظه شروع میشد

تورو هربار میخواستم
فقط عذاب سهمم شد
نشد آرامشم عشقت
فقط باعث دردم شد

حواسم پرت چشماته
که بی اندازه بی رحمه
کسی حال منو حالا
به جز بارون نمیفهمه

نگاهم میکنی اما
نگاهتو نمیشناسم
بپرس از بغض تو چشمام
چیکار کردی با احساسم

دلم دریای آشوبه
تو حالت بی منم خوبه
نمیدونی نمیفهمی
دلم واسه تو میکوبه


همیشه غرق غم میشم
میون گریه ی بارون
تو خوشحالی نمیفهمی
که درده دیدنت با اون