مقصود ماهری نیا انتظار

حرفی جز تو بر لب نیست خوابی جز تو در شب نیست من تا سحر انتظارم
عشق تو دارم در سر از من تو بردی آخر با خود آرام و قرارم
باید تو باشی در این خانه تا روشن گردد از نور چشمت فردایش
باید تو برگردی تا بیند یارم بی همتا قلبم در کل دنیایش
آه رسید آن روزی که دل دگر بی طاقت شد تا نیایی میمیرم من
آه شب است و من بیدارم چه باشد سر بگذارم بگیری ام در دامن
مویت از شب مشکین تر رویت از گل رنگین تر با تو شعر آهنگین تر شد
هر جا تو آن جا باشم جز تو ناپیدا باشم دنیا با تو شیرین تر شد