منصور پیرهادی مسیر

نگفتم
حرف نزن بزن ولی موادب باش
یه جاهاییو اجباری مواذب باش
میدونی میریزم بهم یه شهرو
اگه بیوفته رو تنت یه خراش
این شهر بو میده و سرده هواش
هیچکی نمیمونه آخه رو حرفاش


حالا هی بیا تو بالمو بچین
برا فردات بی من برنامه بچین
اگه میخوای از دردام بچشی
باید بری برق کل شهرو بکشی
همه گرگ و برنامه بچین
اشتباه نکن بیا سر زندگیت بشین

نمیشنوی دیگه صدامم
نمیکنی دیگه نگاهم
حالا من تنها تو مسیر سخت زندگی
توام که نیستی تکیه گامم(2)


گیج و بلاتکلیف از عصبانیت داغ
از بی حسی سرد
من سرد و مشکی میبینم و عصبانیتو قرمز
مشکی قرمز میاد بهش نه؟


بچه گربه که گرگ نمیشه
دلم تنگت میشه وقتی هوا گرگ و میشه
حواست باشه همه دل دارن
اما مرد به دل به گندگیشه
هی بغضو گلوم گنده میشه
تبر بزن تیکه هام کُنده میشه (اتیش بزن گرم شی)

بزن با کارات به دلم شمشیرتو
منم ساده نگران و غمگین تو
دلخوشیم شده دله سنگی تو
به خودت زدی مشت سنگین تو
(یادت نره)
هوا برت داشت شعله شمع بودی تو
باشه فرق داری خونِت رنگی تو

نمیشنوی دیگه صدامم
نمیکنی دیگه نگاهم
حالا من تنها تو مسیر سخت زندگی
توام که نیستی تکیه گامم(2)


)یکم دلخوشی)

شب باشه و جاده صدای خندت
دیوونگیاتو قلبه یه دندت
من موندنمو حرفا اخر زنندت
تموم دیگه پر زد پرندت
هست حواسم از اون دورا بهت
تو ول کردی ظاهرا نه دلت
بی اهمیته حال من برات
هم من هم تو میدونی نمیاد بهت
عوض شد یهو سناریو
سکوت نمیشنوی هیچ صداییو
مثلثه میریم یه راهیو
تو راه نکنی تو عشق گداییو

دو راه اما یه مقصد مثلث.