مهرامین میترسم

میترسم
که زود برام دیر شه یوقت بیشتر از این
زندگی دلگیر شه این ادم‌جوون
تو غصه هاش پیرشه یروز میترسم
میترسم
این همه اتفاق بد میترسم
چی میشه از اینجا به بعد هی مشکی
میپوشم بی مناسبت میترسم
بریده این ادم یه چند وقته دل آشوبم
حس میکنم ویرون شدم یه مخروبم
ولی بازم هرکی ازم میپرسه حالمو لبخند میزنم میگم خوبم
ارامشی تو چهرمه که تو وجودم نیست
من شاد بودم سرما تو تارو پودم نیست
این دل الوده به غم یروزی جون میده
زندم ولی به غصه هام یه عمره مصلوبم
گمم تو دنیا مثله یه جنگل بی فانوس
کاش بشه بیدارم کنن از این کابوس
یه ماهی توی تنگ هرچقدر شنا کنه
تهش نمیرسه به اقیانوس