مهرشاد هنری پدر

یه عمری کنار تو من بودمو
یه عمری لبامم پر از خنده بود
تو بودی و من هم به امید تو
یه عمری امیدم به آینده بود
نبودی ببینی نزدیک عید
شکستمو بغضی نشست تو گلوم
چه قدر سخت بودش برام که به جات
گذاشتم عکستو من رو به روم
خالی شد پشتم تو خودم من کشتم
دیگه خندیدن از ته دلو
بعد تو من هم تنهام
دلگیرم از دنیام که گرفت از من تورو
میدونی چیه سخته اونی که پشتته
یه روز نباشه سخترشم اینه
که میدونی هیچکس مثل نیست
باهات درد و دل میکنم گوش کن
میخام که بگم تا که خالی بشم
چه حرفایی رو تو خودم ریختم
ببین از نبود تو چی میکشم
به خوابم بیا تا که من حس کنم
وجودت هنوز مثل کوه پشتمه
من و تو بغل کن من خسته ام
آخه باورش هم هنوز سختمه