مهیار تاجیک مادر

کی میتونه بجز تو سایه ی روی سرم باشه
کی میتونه تو تنهایی امید آخرم باشه
کی واسم جونشو میده یه وقتایی که غمگینم
کی میتونه برای من شبیهِ مادرم باشه
مگه میشه که پیدا شه تو دنیا از توهم بهتر؟
مگه میشه کنار من نمونی تا دمِ آخر؟
مگه میشه که اسم تو بیاد روی زبونِ من
تو اوج خستگی بازم نگی جونِ دلِ مادر
مادر تمومه داراییه من
سنگ صبوره تنهاییه من
دریای آرومه همیشه آبیه من
آغوشِ گرمت ضامنِ بی تابیه من
از من بهونه از تو صبوری
دلگیره حتی یک لحظه دوریت
وقتی نباشی دردِ من درمان نمیشه
خوبیت به این آسونیا جبران نمیشه
ای قصه گوی مهربونِ من
زنگ صدات آروم جونِ من
فرزندِ تو آغوشتو میخواد
پر میکشه تا اسمِ تو میاد
مادر همیشه تکیه گاهِ من
چشمای تو فانوسِ راهِ من
هرجا که دنبال خدا باشم
سمت تو میگرده نگاهِ من
مادر تمومه داراییه من
سنگ صبوره تنهاییه من
دریای آرومه همیشه آبیه من
آغوشِ گرمت ضامنِ بی تابیه من
از من بهونه از تو صبوری
دلگیره حتی یک لحظه دوریت
وقتی نباشی دردِ من درمان نمیشه
خوبیت به این آسونیا جبران نمیشه