مهیار رفیعی غرور

با قلبی شکسته نشستم یجا
با عکسای تو دردو دل میکنم
لباسی که عطر تو روشه هنوز
با دلتنگی بازم بغل میکنم
کسی نیست بتونه که جای تورو
مث تو برای دلم پر کنه
کسی نیست بتونه مث تو منو
با دل کندن اینجوری دلخور کنه
غروری نمونده برای دلم
تو این لحظه ها دستمو رد نکن
هنوز تو خیالم کنارت خوشم
جلو راه خوشبختی مو سد نکن
به دوری از این خونه عادت نکن
به این که چشات روبه من بسته شه
میترسم تهش پای این انتظار
ی روزی دلم از طپش خسته شه
هنوزم یه ردی از احساس تو
منو تو هوای خودش میبره
دلم هر عذابیو از راه دور
واسه با تو بودن به جون میخره
دلم واسه حرفای تو تنگ شده
نظار بی تو اینجا دلم بشکنه
هنوزم تا چشمای من بسته شه
تو تنها کسی هستی که با منه
غروری نمونده برای دلم