میرحسن آقازاده شور عاشقانه

هر غزل ترانه شد
شور عاشقانه شد
واسه نگاهت
دیدنت عبادته
میدونی قیامته
چشم سیاهت
دیدی آخرش دل زمونه سنگه
دیدی روز و روزگار چه رنگارنگه
نذار عمر ما توی جدایی طی شه
نذار این بهار مون چون برف دی شه
میشه تو سکوت شب مهتاب ودزدید
میشه آسمون شد و ستاره رو چید
اگه تو دلامون گله هاست
تقصیر همین فاصله ها ست
خونه دل ما به خدا
جای خوشی و خاطره هاست
آرزوی من دیدن توست
لحظه لحظه خندیدن توست
دل نداره آروم وقرار
سر رسیده فصل انتظار‌