نیما پارسا بی معرفت

خیلی تلخه که بفهمی ، چقده بی معرفت بود اونی که پیش دویدی
واسه این که دور شه از تو،همه ی تلاششو کرد ،و تو هرگز نرسیدی

تو یه عمری نگرانش،بودی اما اون یه جای ،دیگه سرخوش بود با یارش
ذره ذره تو رو سوزوند ، عشقی که مثل یه درد بود ،و شده بودی دچارش

بی معرفت، بدون هر جا که باشی نفرینم دنبالته
فکر نکن این آدم ، یه روز هم بی خیالته
یه روزی میاد میبینی ،رسیدن به من آرزوی محالته

لعنت به اون روزهایی که ،عاشقش بودم و گفتم که تموم زندگیمه/ چقده من ساده بودم،که خیال کردم میمونه و عشق همیشگیمه

من عاشق ساده بودم، فکر نمی‌کردم منو تو، اوج غربت جا بذاره

یه جوری دور شه ازم که،اگه جایی همو دیدیم ، منو به یادش نیاره

بی معرفت، بدون هر جا که باشی نفرینم دنبالته
فکر نکن این آدم ، یه روز هم بی خیالته
یه روزی میاد میبینی ،رسیدن به من آرزوی محالته