هومهر آرتین خوابم خوش

دنبال یک سایه از جنس نور می گردم و
توو این تاریکی مطلق فقط با یاد تو می خندم و
درگیره توو ذهنم
همون حرفا که می گفتم، صد بار
اما تو نشنیدی نفهمیدی
هر بار می شد برای هر دومون تکرار
همون قصه هایی که می‌گفتیم برای هم صد بار
از دو سمت اون دیوار
خوابم خوش، دلی رو که توو سینه داشتم دیگه شکسته
خوابم خوش، هر چی قصه بلد بودم از خاطرم رفته
خوابم خوش، این آخرین شعره برای شبای تنهایی
خوابم خوش، چیزی نمونده باقی از من وقتی که اینجایی
وقتی که اینجایی
دیگه برای من اینهمه قصه نباف و برو
من خیلی وقته که می شناسم تو رو
تو همونی که منو نمی خواستی برای منو
اینم سزای من که بپوسم بی تو
خوابم خوش، دلی رو که توو سینه داشتم دیگه شکسته
خوابم خوش، هر چی قصه بلد بودم از خاطرم رفته
خوابم خوش، این آخرین شعره برای شبای تنهایی
خوابم خوش، چیزی نمونده باقی از من وقتی که اینجایی
خوابم خوش، حالا که رفتی دیگه برو خدا به همرات
خوابم خوش، ولی اینو بدون عزیز من که خالیه جات
خوابم خوش، دیگه کسی نیست بخونه باز برام لالایی
خوابم خوش، یادت همیشه با منه تو هر کجایی