پارسا زارع حضرت یار

حضرتِ یار ! اجازه ست دچارت بشوم
بشوم گردشِ ایّام و قرارت بشوم
تو چه کردی که دگر هیچ کسی مثل تو نیست
شده ای وارثِ دل، ایل و تبارت بشوم
دلِ من بُردی و انگار طلسمم کردی
من فدایِ تو و آن مهره ی مارت بشوم
کاش یک روز در این حالِ دلِ غم زده ات
هوسِ من کنی و میل ویارت بشوم
تا که لب باز کنی، شعر بخوانی هر شب
من نوایِ دلِ تو، ساز سه تارت بشوم
دلِ من بُردی و انگار طلسمم کردی
من فدایِ تو و آن مهره ی مارت بشوم