پارسا گل منش جون منه

جون منه اون خودش میدونه که مرهم دل دا غون منه
به خاطرش میرم به جنگ همه ی دنیا یه تنه
دل از دلم نمیکنه بی نظیره
فکر من تا همیشه همراشه جای دی گه نمیره
محاله هیچ کسی توی قلبم... بشه جاشو بگیره
از دل من نمیره
مگه عشق همین نیس
که واسش بی دلیل جونتو میدی
مگه عشق همین نیس
که اون امیدته تو نا امیدی
تو بهترینی واسم
مگه عشق همین نیس
که دور تو بگردم تا همیشه
مگه عشق همین نیس
که خنده هاش برات عادی نمیشه
به تو پرته حواسم
تو خود عشقی واسم