پرهام ابراهیمی سریال

پاکت سیگار
هی میشه خالی
تو توو چه حالی
تویی که سوزوندی منو
دود این آتیش
توو چشم تو هم میره
برنگرد که دیره
هوا ابره دلگیره
من توو این روزا
با خودمم قهرم
شدیده سردردم
رویامو گم کردم
زمستونه سردم
به هم زدو دستامو ول کرد
دلم گرفت
خوابم از کابوس گذشته
تو سینم قلب بکش
شاید برگرده اون عشقی که داشتم بهت
مثل یه ماهی
توی تنگ کوچیکم
لباسه آبو پوشیدم
شاید یادم بره دریارو
از روزی
که تنها ولم کردی
منم یادم میره
تک تک حرفارو
هرشب
یه حاله پریشون
نم نم بارون
کنار شومینه
به یاد حرفات
که مثل یه سریاله
از جلو چشمام
میرن نمیدونن
که این قطار دیگه
مسافر نداره