پوریا بنیادی تو کجایی

یه عمر و حرف نگفته
یه بغض و درد نهفته
یه قلب بی تحمل
یه حس که نمرده
یه قاب عکس خالی
چه حال بی‌قراری
تو کجایی تو کجایی
تو کجایی تو‌ کجایی
تو شدی یه برکه بی آب
تو یه بذری تو‌ دل خاک
حقه ای تکراری
واسه یه تردست
منو عشقی که رسید به بن‌ بست
یه قاب عکس.....