پویا خان بیگی مبهم

مثه پاییزمیمونم

گاهی افتاب بارونی اسمونم

گاهی وقتا خوب میشم

یهو چشمام اشک رویه گونم میچکونن

حال من جوری شده بده یاخوب نمیدونم

انگاری یادم میره خودمو من کیم نمیدونم

نمیذاره این دوری به حال خودم برگردم

انقد بی ارادم من بی تو که خودم رو فراموش کردم

که خودم رو فراموش کردم

مثه درختی شدم که همه فصلاش بی برگه

بدجوری گیر کرده پاییز تویه ریشش پر درده

تویه ریشش پرده