پیمان حسین زاده چشمانت

دل من دستت،میکشی به هر سمت
کار دستم داد،آن چشای مستت
شده ام فرهاد،در بند تو دل افتاد
از همان لحظه،سرخوشم و آزاد
چشمانت،دلبری کند شاید
خوشی به سمتم آید ای نگارم
دلتنگی با تو معنا ندارد
عاشقم شوی باید ای نگارم
از دستان من تا ،دستت که راهی نیست
تیره تر از مویت، دیگر سیاهی نیست
آرامش محضت دیوانه ام کرده
عشق تو پایبند این خانه ام کرده
چشمانت دلبری کند شاید
خوشی به سمتم آید ای نگارم
دلتنگی با تو معنا ندارد
عاشقم شوی باید ای نگارم