پیمان سازگار این فصل

از این دلشوره دورم کن،اسیرم کن به آغوشت
منو آتیش بزن روی،لبای سرد و خاموشت
برم گردون به رویایی،که هر شب خواب میبینم
تن تاریک دنیامو،پر از مهتاب میبینم

چش تنهایی افتاده ، پی فکرای درگیرم
شبی صدبار از دستش ، من از دست خودم میرم
هوای خونه بارونه ، با این بغضی که واگیره
لباست خیسه و اشکام ، رو شونت داره سر میره

از این تقویم خلاصم کن،که بازم روی تکراره
که یه تاریخ بی دردو،به این خونه بدهکاره
ردم کن از دل پاییز،من از این فصل می ترسم
تموم عاشقا تنهان،من از این اصل می ترسم