کارن فراهانی پاش بیوفته

عشقمون آواره شد وقتی از این خونه پرید
سینه با افیون تنهایی چه بی پروا پرید

باختم،
تا دل دیوونمو با عشق تو ساختم

اگه فکر کردی می‌زارم بی‌کسی دُورم کنه
هر کسی از هر طرف رد شه یه‌ چی بارم کنه

باختی،
تو هنوزم من دیونرو نشناختی

. . .

دیوونه بازی درارم عشقو گریون میکنم
پاش بیوفته خوبیامو از تو پنهون میکنم
نه ندارم جون تهدید نه حاشا میکنم
که می‌میرم تو رو با کسی تماشا میکنم

. . .

من که با فکر نبود تو دلم پیر میشه
تو نباشی از همه دنیا دلم سیر میشه
دیر میشه، دنیا چه دلگیر میشه

آب از سرم گذشت،
وقتی رفتی و ندیدی چی به من گذشت
وقتی رفتی دل بی صاحبم شکست
از سر سادگیاش بازم به پات نشست