کاظم بذرافکن انقلاب

گره کرده بودیم مُشتامونو
دلا مثل بنیان مرصوص بود
اگرچه زمستون و سرما و سوز
ولی گرمی عشق محسوس بود

به فرمان روح خدا ، بادها
خروشیدنو رنگ طوفان شدند
شب سرد بهمن به سر میرسید
دلا مملو از نور ایمان شدند

قفسها شکستند و پروانه ها
پر و بال وا کرده راهی شدن
جوونای سرمست این سرزمین
به دست خمینی الهی شدن

میگن عاشقا جونشونو میدن
برای رسیدن به دیدار یار
اگه عاشقی جون فدا کردنه
خوشا مردم عاشق این دیار

نوشتیم بر روی دیوار شهر
به دستای آغشته بر خونمون
که دنیا بدونه که این انقلاب
شده مهر و امضای با جونمون

به الله اکبر صدا شد بلند
پر از بانگ تکبیر شد خونه ها
ستونهای کاخ ستم سست شد
پر از نور شد شام ویرونه ها

یه عمره شده ضامن انقلاب
همون مشتها و خروش و حضور
خیابون خیابون همه پشت هم
همه سینه سینه شکوه و غرور

نه ترسی ز تهدید داریم و مرگ
اگر جنگ بودست ما دیده ایم
نه تحریم کاریست نه اغتشاش
اگر فتنه بودست برچیده ایم