کوروش قاسمیان آسون میگیرمت

تمومش کردی
گفتی که میری نگفتی بر نمیگردی
تمومم کردی ، داغونم کردی
منو با تنهایی هم زبونم کردی
تو به عاشق شدن انگار که عادت کردی
یه هر از چند گاهی رابطه تازه‌اش بد نی
تو که به وابستگی ، بی اعتقاد بودی
پس چرا انقدر منو وابسته ام کردی
میخوام که سخت نگیرم
آسون میگیرمت
چشمامو میبندم باز روبروم میبینمت
سر در نمیارم که چی بود انگیزه ات
هنوز تو فکرم اون کی بود که بهت زنگ میزد

نمیگم میخوام که دوباره برگردی
فراموشت کردم ، فراموشم کردی
قسمت میدم که بهتر از این باشی
با اونی که بخاطرش منو ترکم کردی

نمیگم میخوام که دوباره برگردی
فراموشت کردم ، فراموشم کردی
قسمت میدم که بهتر از این باشی
با اونی که بخاطرش منو ترکم کردی

سر اومد اینبار ، قصه‌ی ما اما
کی آخرش رو ، اینجوری باور داشت
کی فکرشو میکرد انقدر از هم دور شیم
تا تو چشِ همدیگه بی ارزش و منفور شیم
سخته باور کردن این همه احساس بد
دنیا که به اخر نرسیده چرا حال من
انقد بده انقدر که به هرچی باشه قانعم
دشت این جدایی خیلی وقته که یک رابطه‌اس
رابطه‌ای که حتی خودتم بهش شک داشتی
یه روز فاز عاشقی فرداش فاز رفتن داشتی
رنگ عوض میکردی رنگاتو خوب شناختم
واسه در به در نبودن یه قفس کم داشتی

نمیگم میخوام که دوباره برگردی
فراموشت کردم ، فراموشم کردی
قسمت میدم که بهتر از این باشی
با اونی که بخاطرش منو ترکم کردی

نمیگم میخوام که دوباره برگردی
فراموشت کردم ، فراموشم کردی
قسمت میدم که بهتر از این باشی
با اونی که بخاطرش منو ترکم کردی