کیوان عمادی یار دیرینه

دستامو ول کردی که این دوری
راحت بیاد هی پر کنه جاتو
من مینشینم روی آواری
که پر شده با خاطره هاتو
این حس تنهایی نفس گیره
دور از تو این دیوونه میمیره
بی تو هوا، هوای بارونه
بی تو تمامِ لحظه ها دیره
تو مالِ این شعری،،تو مالِ این خونه
از وقتی رفتی تو،،هی برف و بارونه
دیدم که میرفتی،،چشمای من نم شد
با رفتنت دنیا،،دنیا جهنم شد
می سوزم و میرم،،آهسته جون میدم
من بیقراریمو با اشک نشون میدم
ای یار دیرینه،،عشقت چه شیرینه
هرجا نگاهم رفت،،چشماتو میبینه
من بیقراریتو اصلا نمیدیم...آهسته میرفتی،هی خواب میدیدم
هی خواب میدیدم که رفتنی بودی..دنیا به کامم بود، دنیای من بودی
ماه منی برگرد،شبهامو روشن کن...خطِ موازی رو ،سمت دلم خم کن
لعنت به این ساعت،،لعنت به این غم ها...به دوری و بغضم،،به نرسیدن ها
تو مالِ این شعری،، تو مالِ این خونه.......