کیوان میم داداشی

جمع بودیم ما دور هم یه جون بودیم چند بدن
بزرگ شدیم با همم خواستیم پیر بشیم آخرم
حرفامون با یکی جونمون با هم یکی گفتیم که میمیریم اگه کسی بره کمتر بشیم
حالا رفتین تنها شدم من موندم شعر و قلم
نوشته های پتی عکسا قبلم شده ترک ترک
مثل درد دوریت
خیلی سخته دوریت
هر شب به یادتم کاشکی الان بودی
یه روز خوب زیر بارون تو تابستون
که حس داغونو نا امیدی باعث توش
نمیشه همه خوبیارو یادمون بره
هرچی امید داریم بکنیمش کامل دود
شاید بشه همه راحت شیم
شاید بشه از این سختیا ما رد شیم
دارم میکنم من عکسارو نگاه نه
رفتی تنها شدم داداشی
چیزای بد همه سخت باورن
رفیقام رفتن و دیگه رفت باورم
از این زندگیو از این آدماش
که تهش میرسی و میگی نه فقط پدرم
هیچ دختریم نشد همدمم کم که نه تازه زیاد کردن دردمم از این زندگی و آدماش که تهش رسیدم و دیدم نه فقط مادرم
آره
حرفای مردم میذاشت تاثیری
نداشت تقصیری
اون توی ترک مسیری صاف
اون واسه عشق ماشینش
سقف سنگینش
گذشت از قلب رنگینش
کاش
جوونامون زیر خاک
مغزامون پیره همه
قلبمون داره چاک زندگی جهنمه
دل پره غمه بریدم از همه بریدم از همه
خاطراتمو یادم نمیره کسی نمیشه بیاد سریع جاتو بگیره
زیر خاکم دیگه آنتن نمیده کسی نمیدونه اون چه دردایی کشیده
جوونیم ولی دل پیره از غم
داغ دیدی ولی ترک نشه لبخند
سرعتو ببین تهش مرگه
ولی یواش برو فقط چند حرفه
یه روز خوب زیره بارون تو تابستون
که حسه داغونو ناامیدی باعث توش نمیشه همه خوبیارو یادمون بره یا هرچی امید داریم بکنیمش کامل دود
شاید بشه همه راحت شیم شاید بشه از این سختیا ما رد شیم
دارم میکنم من عکسارو نگاه نه
رفتی تنها شدم داداشی
نمیشه نه نمیشه
نمیشه نه نمیشه