یونس ادیب تردید

کاشکی یادت بیاد
که میگفتی تو با منی
یادت بیاد
میگفتی تو پای منی
تو رفتی انگار قلبم مرد
میگفتن که تورو از یادم برد
شک و تردید شد وجودم
تیکه پاره شد غرورم
چی مونده از منو حضورم
من نبودم که نبودم
گوشه تو پر از کنایه
دل تو پر از گلایه
از کجا شروع کنم باز
وقتی دل جونی نداره
کاشکی بگردی
توی قلبم جاته
برگردی
این چشا هنو خاطرخاته
کاش نزاری دوری عادت شه
نزاری قلبم بازم بات بد شه