علی جهانگیری ارتش یه نفره

جاده ی یطرفه
تک و تنها دله من
زد به دریات یدفه

کور و کر شد یه نمه
بست چشاشو رو همه
گفتنش کفره ولی
قاب عکست بُتمه

بچکون ماشه ی چشماتو
بزن زل توی چشمامو‌ خلاصم کن
کشته مرده تو که میشناسی
بذار ماتت بشم و بی حواسم کن
بکشون عشقمو تو قلبت بذار که فک کنم جام تو دلت امنه
بگو که قصه ی ما دوتا میمونه تا ابد افسانه ی قرنه
افسانه ی قرنه

این دله از جنگ برگشته
خواب و هرشب تو چشام کشته
مثه کولیای این شهره
کل دنیا رو پی ت گشته