آیکان رفیعی درد

زخمی شیوو خونی نریزه
واسه خودت مرهم بذاری

تلخه شکس مثه حقیقت
وقتی که تقصیری نداری

واسه همه غریبه باشی
تو زندگی ناخونده باشی

حتی خودت رو گم کنیو
توی دوراهی مونده باشی

دنیا چه کوچیک میشه وقتی
دستای خالیتو میبینی

فقط برای زنده بودن
دور خودت دیوار میچینی

وقتی که پیش حرف مردم
حرفی واسه گفتن نداری

سخته رو پات وایسیو اما
راهی به جز رفتن نداری

دنیام پره درده میدونم
وقتی خدا رو داشته باشی

به آخرین خطم رسیدی
میشه خودت تنهایی پاشی

وقتی که امیدی نداری
فقط یکی میشه امیدت

آرامش قلب شکستت
خدای موهای سفیدت