احسان لیندی میترسم

ما فکرِاینجاش و نمی کردیم
همون جا که به همدیگه نگا(ه) کردیم
نگام کردی و خندیدی،دلم لرزید
مسیر زندگیمون اشتبا(ه) پیچید
من و تو از همون اول خطا کردیم
حالا دیگه نمی تونیم برگردیم
تو این روزایِ بارونیِ بدپیله
بهم عشقم رو برگردون نگو دیره

می ترسم ، می ترسم
مثه حالِ درختی که
تو لحظه هاش تَبر کشیدن
می ترسم ، می ترسم
مثه اون بیگناهی که
براش حکمِ ابد بریدن

من مثلِ بارونم، دلتنگم و زخمی
ازحالِ من دنیا، چیزی نمی فهمی
پژمرده و زردم ،انقدر دورم که نمیشه برگردم
یه حنجره بغضم،یه شهر فریادم
یه ثانیهِ قبل از سقوطِ آزادم
دستاتو ول کردم
تنها تَهِ این جاده افتادم

می ترسم ، می ترسم
مثه حالِ درختی که
تو لحظه هاش تَبر کشیدن
می ترسم ، می ترسم
مثه اون بیگناهی که
براش حکمِ ابد بریدن