امیر عباس زاده بدون چتر

زیر بارونم بدون چتر
با فکر تو شدم ولگرد
شدم اونی که می‌خواستی
یه دیونه که بعد رفتنت ساختی

یه سر درگم یه بی خونه
تموم زندگیم چشماش می دونه
نمیدونه از این حالم
خیال کرده بدون اون خوشحالم


شهر از بالا قشنگه آدماش از دور
به هر سمتی بگی رفتم نموند حتی به زور
من عاشق چیکار کردم که این شد قسمتم
که حالا دوری و دور از تو شد عاقبتم

یه حرفایی گفتنی نیستن
باید یک عمر به پاشون سوخت
تو چی میدونی از مردی
که تموم زندگیشو
چشم به جاده دوخت
به این امید که برگرده
همه روزاشو شب کرده
شده سورژه واسه مردم
میگن دیونه عمرشو تباه کرده