ایمان حیدری چنگیز

وقتم پر است این روزها، عمداً
تنها پناهم پشت این میز است
خود را به دست زندگی دادم
گفتی زمان حلّال هر چیز است
تا روز باشد حال من بد نیست
«درگیر بودن» غالباً بد نیست
اما همین که شب شود در من
آغاز جنگ روم و چنگیز است
من با اتاقی سوت و کور...از نو
از روز اول را مرور... از نو
من؟ متهم. شاکی؟ خودم هستم!
این دادگاهی بس غم انگیز است
صد فصل ماتم در دلم دارم
یک مملکت غم در دلم دارم
من ظاهرم مرداد بوشهر و
توی دلم دی ماه تبریز است
رفتی، رمق از بال من رفته
رفتی و حال از سال من رفته
رفتی و دیگر بر نمی گردی
رفتی و من با من گلاویز است
تقویم را از جا در آوردی
هی فصل ها را جا به جا کردی
وقتی که میرفتی زمستان بود
یلدا شروع فصل پاییز است!