بنیامین نادرنژاد جادوی چشمات

تو هر خیابون ، تو هر شلوغی
هر کیو دیدم ، انگار تو بودی
من غرق شدم تو ، چشمای دریات
کجا دستاتو گم کردم که
پریدم از ، خواب زیبات
جادوی چشمات ، منو اسیر کرد
فکر تو آخر ، یه جوونو پیر کرد
هر جا نشستم تو هر خزونی
عطرت میومد اما نبودی !
اسمت میومد ، قلبم میلرزید
بغضم می‌گرفت ، دستام میلرزید
من تو تنهاییام عاشقت موندم
خاطره ها منو ، به جنون کشوندن
هر شب بهونست ، میزنم بیرون
قلم و کاغذ ، صدای بی جون
همش یه قصست نغمۀ هر ساز
یه قصه تلخ ، جادوی چشمات