بیژن ترابی تجسم

(بی شک تو آن ستاره ی که در شبهایم بی وقفه سو سو میزند)
پاییز رفت خبری از تو نیومد
دلگیرم،دلگیرم
این خونه بی تو چقدر بی روحو سرده
بی هوات می میرم
پاییز رفت،ولی بازم این هوا بارونه
کجا رفتی اخه بی هوا یهو دیوونه
سنگینی میکنه این غم رو دلم میمونه
غم داره یواش یواش تو دل خونه میکنه
جای خالیت آخر منو دیوونه میکنه
چرا بد با این دلم رسم زمونه میکنه

عشقم،رفتی و بی تو پریشونه دلم
دلِ من تنگه برات جونه دلم
تو که نیستی بی تو داغونه دلم
عشقم تو که نیستی،دنیا سوتو کوره
رفتی دیگه دستات از من دوره
ماهِ آسمونه من بی نوره

چشمامو میبندمو تورو تجسم میکنم
تا میام دستاتو بگیرم تورو گم میکنم
زیر بارون همه ی شهرو میگردم پیِ تو
مثه دیوونه ها نگاه به مردم میکنم
مطمنم که توام دلتنگی برای من
همه دنیامی،دنیای ماورای من
همه ی شهر میدونن غمِ من دوریته
همه ی شهر میدونن شدی ماجرای من

عشقم،رفتی و بی تو پریشونه دلم
دلِ من تنگه برات جونه دلم
تو که نیستی بی تو داغونه دلم
عشقم تو که نیستی،دنیا سوتو کوره
رفتی دیگه دستات از من دوره
ماهِ آسمونه من بی نوره