حسین حسینی گیسو

دیدم رخ زیبای تو را هوش پرید از جهانم
بی رحمی چشمان تو بیشتر از حد توانم
آن خنده ی عاشق کش تو برد امانم
از دست تو گر کشته شوم خنده زنانم

به جان تو که جانان منی
دین و ایمان منی
من کسی را نپرستم
هوای تو هوایی می کند
دلربایی میکند
تو بدان عاشقت هستم

ب کجا باید،بروم بی تو
تو که از من ببری خانه خرابم
من که ساعت ها، ای مه زیبا
از تماشای تو در حال ثوابم

آمدم سویت، سمت گیسویت
سمت آن مشکی عاشق کش بی دل
شانه با من بود، خانه روشن بود
دست من دریا و گیسوی تو ساحل