حمید عابدی روز وداع

می روم به چرخش دوران قبل میزنم به بیخیالی .
به هرچه درمن بود وبه هرچه درمن هست
عجب هوای غمگینی
عجب بغض سنگینی به گریه بازمیگردم حتی اگه باران نبارد....
درعجبم یادرغضب ام که روح مرا کجا میبرند
که عمان ازعجل ندانم که مرا کجا میبرند
ای نفسه من ای جانه من بندآمدی چرا درمن تو..
ای هوسه من ای نفسه من دردنیانماندی چرا تو..
جان مراازمن میگیری کجا میبری
روح مرا ازمن میگیری کجا میبری
ازتوسوالی دارم با ایست چیستی
ای عجل معلق اصلآ کیستی
روح مرا باخود به کجا میبری
مگرکه غیرازاین است که مرا به ناکجا میبری
آی عزرائیل فاصله بگیر.
آری منم اسماعیل
که قربانی نشدم به پای تو در روز وداع
من پدرم ابراهیم است که مرا ذبح وقربانی نکرد تومرا میترساندی ازآن مرگ حالا که مرگم رسید روح مرا کجامیبرییی
من نفسم ازاین جسم بیرون میرود.