دانیال مقدم بغلم کن

دارم میمیرم
از همه سیرم
نمیتونم باور کنم تورم نبینم
من دیگه خطر برام معنی نداره
وقتی هیشکیو ندارم زنده باشم یا بمیرم
اصلا فرقی نداره
منو مرفین و گولو یه قلب پاره
منو دادگاهو و غمو ، دردو اجاره
منو ذول زدن به دیوار دوباره
منو مرگ نیمه کاره
تو منو نوازشم کن ، توی اغوشت بگیرم
بغلم کن که فقط تو بغلت آروم میگیرم
تو برام مقدسی منو توی حُرمت بگیرم
تو رفیقم شو عزیزم تو نزار که من بمیرم


اینقدر غم همه جاکشیدن
و دیدن چجورى من غریبم
ولی بازم شکستن
چه پستن
انقده ظالمیدو انقده ظالمی یکِ و تنها موندم
میون قاتلین و همه قولارو شکستن و رفتن
چه پستن چه پستن