راشد تنهایی

بم سر بزن امشب
خود آسمونو تا سنگفرش کوچه های شهر
بخون آهت بشه همصدای زوزه های من
اونقدر راه برو تا یادت بره روزه یا که شب
اون که مونده پای من

بم سر بزن گاهی
ببین میدرخشه روی سنگم تاج تنهایی
بت گفته بودم میرم جوری که نمونه فردایی
پس بزن زیرش
بزن زیر گریه گهگاهی

تنم یه آرزو
نترس از آسمون
بدون حالم اینجا آرومه

تنم یه آرزو
نترس از آسمون
راهی نیس از خاکم تا خونه

طلوع شب با تو
تو پست ترین روزام میداد بم
جنون پروازو
نمیدونم تا ابد بودن بود
دروغ من یا تو
تو فالش ترین آهنگم شدی
کوک هر سازو
یا عبور هر جا شد

ظهور دستاتو
که شد قطره های
رشته های
خون رگ هامو
توی عمق قلبت حبس کردی این
سکوت فریادو
نبودنم شد
اشک اون که
موند و تنها شد
توی دریا گم


تنم یه آرزو
نترس از آسمون
بدون حالم اینجا آرومه


تنم یه آرزو نترس از آسمون
راهی نیس از خاکم تا خونه