رشید رضوان عید

بهار باشه و عطر تنِ یار باشه،چی می شه؟
یکی قرارِ قلب بیقرار باشه،چی می شه؟
نم بارون و موهای پریشونِ نگارم
اگه قسمتم از این روزگار باشه،چی می شه؟
نفس تو،هوای سال نو میاره واسم
از آسمونِ عشق تو،امید می باره واسم
یه رنگ تازه می زنه نگات،به آرزوهام
می خوام سِت بشه با رنگ چشای تو،لباسم
بخند برام،که امسال/با خنده هات،شرو شه
چشام،با یه بهارِ/دیدنی روبرو شه
بخند برام،که غصه/دور شه،از این حوالی
پیرهن دلخوشی رو/تقویمِ من،بپوشه
کنار تو نه امسال،همه ی سالا قشنگه
بهشت زندگیم،پُر از گل صورتی رنگه
منو صدا بزن،که دلنشین شه هر دقیقه م
تو که باشی،مگه جایی برای دل تنگه؟
اگه تو ماه من باشی،دیگه هیچ شبی تار نیست
دیگه هیچ اثری،از غم و دردِ انتظار نیست
بهارِ با تو بودن،مث خوشبختی محضه
تولد دوباره س واسه من،فقط بهار نیست