رضا بهوند تب و تاب

من از آن روز که دیدم خم ابروی تو را
تاب گیسوی تو ان سلسله ی موی تورا
بی هوا رفت دلم ، عاشق و شیدای تو شد
همه دنیای دلم بسته به دنیای تو شد

در تب و تابِ دلم عاشق و بی خوابِ دلم
اسم قشنگ تو همش حک شده تو قاب دلم
محوتماشای توام

من همانم که به چشمان تو وابسته شدم
نتوانم که نگویم به تو دلبسته شدم
تو کجایی که ببینی دل بی تاب منو
تو که بردی همه شب تا به سحر خواب منو

تو همون حس قشنگی که تو شعرای منی
ماه شب های منی تو همه دنیای منی
تو که شیرین ترین خواب پریشان منی
من که بیمار تو ام ، تو همه درمان منی

در تب و تابِ دلم عاشق و بی خوابِ دلم
اسم قشنگ تو همش حک شده تو قاب دلم
محوتماشای توام

من همانم که به چشمان تو وابسته شدم
نتوانم که نگویم به تو دلبسته شدم
تو کجایی که ببینی دل بی تاب منو
تو که بردی همه شب تا به سحر خواب منو

تو همون حس قشنگی که تو شعرای منی
ماه شب های منی تو همه دنیای منی
تو که شیرین ترین خواب پریشان منی
من که بیمار تو ام ، تو همه درمان منی