رضا سپید خاکستر یاد تو

دیگر پریشان نیستم از رفتن تو
طی کرده ام پیچ و خم دیوانگی را
گفتی که لیلی نیستی در جاده عشق
باشد خریدارم من این بیگانگی را
وقتی در اقیانوس چشمت خیره ماندم
دیدم که مثل آن زمان ها مهربان نیست
دیگر نگاهت رنگ دریا را ندارد
بی انتها چون روی پاک آسمان نیست
در قاب سبز خاطراتم جا ندرام
عکس خیال انگیز آن ایام شیرین
باید که بی من سر کنی تنهاییت را
کردم فراموشت را تو خود میخواستی این
.
.
.
دیگر نمیرنجم از این بیگانه بودن
دیگر نمیلرزد ز قهرت تار و پودم
رفت آن زمانهایی یکه از بی مهری تو
غم میتراوید از صدایم سرودم
در چشم هایم قطره قطره گریه گم شد
خاکست یاد تو تا بی انتها رفت
دیدم دیگر که با تو پیوندی ندارم
حتی که نفهمیدم که احساسم کجا رفت