رضا ملک زاده بی قرار توام

تو ای قراره بیقراری های من بگو کجایی
بسوزد این دلم چو شمعی تا سحر از این جدایی
دلم گرفته از هوای بی کسی بمان نگارا
تو آمدی و با خودت ربوده ای قرار ما را
بیقرار توام
به خوابه هرشبم در کنار توام
چه عاشقانه در انتظاره توام
بیا بمان کنارم
گاهی من از غم تو میکشم آهی
چرا دگر مرا نمی خواهی
چه خواهم از تو جز نگاهی
راهی نمانده تا رسیدنت
حالی ست تو را دوباره دیدنت
بازا تویی که بهترین گناهی